Vroeg genoeg vertrekken, want het zou een lange rit worden! Dat was het ook: Na één uur en een kwartier in de auto gezeten hebben komen we aan aan dit overwoekerde kerkhof. Het ziet er naar uit alsof hier al tijden niemand meer geweest is, maar het wordt degelijk nog wel onderhouden, de gemeente heeft er zelf voor gekozen om het één te laten worden met de natuur, wat het een hele speciale maar ook wel lugubere sfeer geeft.Tussen 1921 en 1981 werden hier de patiënten van een psychiatrisch ziekenhuis begraven: Hiervan komt dan ook de naam "Cemetery of the Insane" of "het Krankzinnigenkerkhof".
De patiënten die verbleven in het gesticht en begraven zijn op dit kerkhof hadden meestal geen contact meer met hun familie, waardoor er op de begrafenissen nooit veel mensen aanwezig waren.
Tot grote verbazing, was het poortje naar het kerkhof gewoon los! Ik had verwacht dat het vast zou zijn, maar we konden er gewoon op lopen.
Ik hoopte al hard om de pop en knuffelbeer te kunnen vastleggen dat ik al vaak had gezien op foto's van het kerkhof. Ik heb goed gekeken, maar ben zeer zeker dat de pop en de knuffelbeer er niet meer waren. Dat was wel een teleurstelling voor mij. Neemt niet weg dat het een zeer mooie locatie is.
Het was mooi, maar uiteindelijk had ik meer verwacht. Of de lange rit het waard was is mij de vraag.
Bezocht op 20/09/'15
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Tips en meningen zijn welkom. Deze reactie-ruimte dient enkel over urbex/fotografie te gaan. Reacties buiten dit onderwerp worden genegeerd en verwijderd.